- пышкырыме
- 1. прич. от пышкыраш.2. прил. относящийся к фырканью, связанный с фырканьем, фырканья. Коклан шогертен чонештен эрта, да адак чыла шыплана, тер йӱк да имне пышкырыме йӱк гына шокта. А. Эрыкан. Изредка пролетает сорока, и опять всё затихает, слышны только скрип саней и фырканье лошадей.3. в знач. сущ. фырканье. Ен йӱкым, орван нелын кочыртатымыжым да имне пышкырымым колын, содор чиен, хуторышто илыше-влак уремышке лектыт. «Ончыко». Услышав голоса людей, тяжелый скрип телег и фырканье лошадей, хуторяне, спешно одевшись, высыпают на улицу.
Марийско-русский язык (Марла-рушла мутер). 2009.